Крывінка 5 (269) 2021

Сёння шмат гавораць пра экалогію, пра тое, што нельга раскладваць вогнішчы, спальваць смецце. У школы рэгулярна прыязджаюць МНС-нікі, праводзяць з дзецьмі гутаркі... Але ўсё тое — марная праца, калі самі дарослыя навідавоку твораць абы што. 20-га сакавіка я тэлефанаваў на наўпроставую лінію, дзе распавёў пра варварскае знішчэнне прыроды ў прыдарожных зонах каля вёскі Старыя Ранчыцы і каля дарогі Мінск — Віцебск. Праз тры тыдні мне прыйшоў ліст з Бешанковіцкага лясгасу, дзе гаворыцца, што “сжигание кустов производится в связи с тем, что из-за малых объёмов древесины измельчать на щепу (её) экономически не выгодно. Бытовые отходы после сжигания убраны. Директор Н.Серебро.” Але малюнак на месцах спальвання прыдарожных дрэваў и кустоў сведчыць якраз аб зваротным: кастрышчы дасёння (26.04.2021) застаюцца непрыбранымі і яскрава паказваюць варварскія адносіны да прыроды. Наўкол кастрышчаў буяюць першацветы, стаяць абпаленыя дрэвы, навокал ляжаць галавешкі. Выходзіць, што нашыя чыноўнікі займаюцца праблемамі экалогіі дый эканомікі пераважна на паперы. Мне здаецца, яны проста займаюць дзяржаўныя пасады, атрымоўваюць з бюджэту грошы, а самі спрыяюць безгаспадарчасці і знішчэнню прыроды.

• Месца выхаду: в. Старыя Ранчыцы, Бешанковіцкі раён
• Дата выхаду: 2021-04
• Copyright: © 2021 by Крывінка
• Кнігазбор: Kamunikat.org