Салідарнасць у інтэрнэце 181

Зянон Пазьняк: «Настальгія – страшэнная з’ява. Гэта невыносна!» Як Зянон Пазьняк перажывае эміграцыю, чаму ў 18 гадоў ён уцёк з Масквы, за што яго выключалі з інстытута і чаму ён не стаў акцёрам — «Салідарнасць» прадстаўляе інтэрв’ю з Варшавы з легендай беларускай палітыкі. – Зянон Станіслававіч, вы ўжо амаль 15 год па-за Радзімай. Настальгія ня мучыць? – Настальгія – гэта першае, з чым трэба навучыцца змагацца на чужыне. Мне асабліва цяжка было першыя гады, недзе да 2000-га. Настальгія – страшэнная з’ява. Як цела баліць, мы усе ведаем. А гэта боль душы. Гэта невыносна! Ніякія словы не перакажуць, што гэта такое. Час спыняецца. Успаміны, галасы, карціны Бацькаўшчыны апаноўваюць тваёй душой і ты ня можаш ні пра што іншае думаць, ня можаш нічога рабіць… Дык вось, трэба не дапусціць, каб гэтае мінулае валадарыла над табой, каб гэтыя карціны цябе захоплівалі ў аблогу, каб гэты рай, што застаўся там, не ўзяў цябе ў палон. Бо яго няма. Гэта ілюзія. Гэта проста баленне тваёй душы. Самае небяспечнае, што ў гэтай ілюзіі хочацца быць, існаваць, яна зацягвае, як спевы сірэн, але ў іх – канец.

• Дата выхаду: 2010-10-13
• Copyright: © 2010 by Салідарнасць
• Кнігазбор: Kamunikat.org