Круглы год

Глёбус Адам

---

Увесь зборнік

* * *

Кропля падае
на лiловы цёмны лёд
i плыве ў вясну.


* * *

Цiха, снег iдзе,
Толькi каляндар сказаў -
надышла вясна.


* * *

Вясновым ранкам
палiць у парку смецце
малады салдат.


* * *

Чорная лiпа,
спавiтая слатою,
чакае цяпла.


* * *

Вежы аблокаў
над каменнай гарою
заружавелi.


* * *

Ранiца ў шыбу
цiха пастукалася...
ПЗра над кавай.


* * *

Блакiтны ранак,
апрану ўсё новае
у гонар вясны.


* * *

Першы дзень вясны,
трэба ўмывацца снегам
з самай ранiцы.


* * *

Ранак, варэльня,
горка-салодкi водар -
кубачак кавы.


* * *

Лапкi ядлоўцу
i пралескi на стале
у шкляначцы з вадой.


* * *

Капеж, дворнiкi
на даху рыдлёўкамi
сякуць ледзяшы.


* * *

Хваёвы водар,
кедравая iглiца
блiшчыць на сонцы.


* * *

Стаю на вежы
з выбiтымi шыбамi,
над нашым светам.


* * *

Над могiлкамi
хмары плывуць няспынна.
Сыходзяць снягi.


* * *

Шукаюць вочы
сярод жоўтых аблокаў
дарогi, птушак.


* * *

Дастаю штодня
водар свежай газеты
з паштовай скрынi.


* * *

За акном снег.
Кубачак гарачай кавы
гатую сабе.


* * *

Сонечны ранак,
жаўтавокая котка
выйшла з пад'езда.


* * *

Ранак, парк стары,
узлятаюць галубы -
ледзь чутны ветрык.


* * *

Паралелаграм
сонечны на шпалерах,
вясновы ранак.


* * *

Адчынiў дзверы -
скразняк прынёс духмянасць
травы i бэзу.


* * *

Шэрую траву
вецер цёплы i сухi
на асфальт прынёс.


* * *

Шчылiны ў плоце -
пасечанае святло
ляжыць на зямлi.


* * *

Сонца, капяжы,
але калюгi ўначы
павымярзалi.


* * *

Еду ў трамваi,
паўпустым i халодным,
на кнiжны кiрмаш.


* * *

Блакiтна-шэры
кавалак тынкоўкi
разломлiваю.


* * *

Парушыначка
трапiла ў вока маё —
вокамгненны боль.


* * *

З кнiгаю ў руцэ
наведваю кавярню,
накрапвае дождж.


* * *

Першы дзень, калi
лёду няма на ганку.
Сцiхлi капяжы.


* * *

Сонечны настрой
па вiльготным пяску
разлiваецца.


* * *

Надыходзiць час
занесцi на сметнiк
зiмовыя боты.


* * *

Вецер. Груд. Вясна.
Як вуркочуць галубы,
слухаў i маўчаў.


* * *

Шэра-жоўты снег
плямамi ў полi ляжыць,
вецер гонiць пыл.


* * *

Шалахнуўся куст,
зашчабятала птушка...
Ізноў цiшыня.


* * *

Побач з дарогай
доўгiя, нежывыя
трубы ляжалi.


* * *

Сухое дрэва.
Прыляцелi вераб'i -
пошчак, мiтусня.


* * *

Сiнi аўтобус
спынiўся i павiтаўся
з жоўтым дзьмухаўцом.


* * *

Кветачку набыў,
а каму падараваць,
так i не знайшоў.


* * *

Пасыпаўся дождж:
на iнжыры вераб'i
зашчабяталi.


* * *

Ідуць насустрач
людзi, хаваючы твары
ад ветру i дажджу.


* * *

Шклянка на стале.
У празрыста-шэры цень
муха запаўзла.


* * *

Цiха, спiць дачка
ў пакоi, а за акном
дробны дождж iдзе.


* * *

Каля бардзюраў
на асфальце растаюць
кавалкi лёду.


* * *

Быкi на бойнi:
чорныя слёзы ў вачах,
цяжкi дух крывi.


* * *

Старое дрэва
пяшчотныя лiсточкi
паўпрыгожылi.


* * *

Ружовы камень
на зялёнай траве...
Шукаю словы.


* * *

Сухая трава
цiха шэпча пад ветрам
песню пра лета.


* * *

Чорная каза
жоўтым вокам зiркае
на гаспадара.


* * *

З берага камень
спаўзае ў ваду вельмi-
вельмi павольна.


* * *

Каляровае
паветра Эстонii
пахне трэскамi.


* * *

Дарога ў полi,
фурманка, стары чалавек,
кола скрыгоча.


* * *

Метрапалiтэн,
у чаканнi цягнiка
разглядваю столь.


* * *

Гутарка дзяцей,
хутка i мая дачка
гаварыць пачне.


* * *

З лёгкiм сумам
трываю галаўны боль,
вясновы ветрык.


* * *

Самотны груган
нiзкую аблачынку
зачапiў крылом.


* * *

Спiлаваны сук
на сухi асфальт упаў -
безнадзейны хруст.


* * *

Вечар, парк стары,
шоргат старэчых крокаў,
азiраюся.


* * *

Перакулены
свет у калюзе жыве...
Шпурляю камень.


* * *

Качкi i кiрлi
лунаюць над вадою
цёмнай Свiслачы.


* * *

У пясочнiцы
алавяны салдацiк
пад дажджом заснуў.


* * *

Дзе схавалася
за вясновай смугой
маё юнацтва?


* * *

Сшытак бэзавы
набыў, а што запiсаць,
i не ведаю.


* * *

Вечар. Мястэчка.
Каля кожнай хаты
слiвы красуюць.


* * *

Маленькi пакой,
фотаздымкi на сцяне -
твары знаёмых.


* * *

Наблiжаюцца
хмурынка i маладзiк,
аддаляюцца.


* * *

Атрутны водар
магнолii напоўнiў
маёвую ноч.


* * *

Малады лiхтар,
ты, напэўна, першы з нас
павiтаешся.


* * *

Рэдзенькi блакiт
i празрыстая поўня
над даляглядам.


* * *

Кардыяграма
на стужцы папяровай,
доўгай, бясконцай...


* * *

Гартаю кнiгу,
не чытаю, а гляджу
рэпрадукцыi.


* * *

Навальнiца, дождж,
плачуць-плачуць лiхтары
светлымi слязьмi.


* * *

Гляджу на поўню
праз агеньчык запалкi -
маленечкая.


* * *

Жаданне заснуць?
Не! Жаданне прачнуцца
i не засынаць.


* * *

Дом над вадою...
О, колькi сноў вяртае
мяне ў гэты дом.


* * *

Ты не гавары,
што не хочаш спаць зусiм
i не любiш сон...


* * *

Налiваецца
лакам цёплым, залатым
лiст магнолii.


* * *

Сёння чуйна спаў,
слухаў праз няпэўны сон
шолах дажджавы.


* * *

Знайшоў у лесе,
збiраючы сунiцы,
драўляны гузiк.


* * *

Залаты трыснёг
сее кропелькi расы
ў сiнюю ваду.


* * *

Выпаўзла жабка
з-пад вiльготных камянёў
муху ўпаляваць.


* * *

Гладыёлусы,
захутаныя ў марлю,
едуць на кiрмаш.


* * *

На суседскi плот
верабей пераляцеў
з яблынi маёй.


* * *

Невялiкi сад,
маладзiца босая
яблык штрыфель есць.


* * *

У каланадзе
прыемна схавацца -
сонечны ранак.


* * *

Высокая столь,
блакiтныя шпалеры,
сiнi матылёк.


* * *

У маiм двары
сiтаўка блакiтная
скача па пяску.


* * *

Рукi кабеты
над дзiцячай калыскаю,
чалавечы свет.


* * *

Бруiцца вецер -
засыпаючы сляды -
пясок бруiцца.


* * *

Каля дзяржбанка
на пыльным тратуары
знайшоу капейку.


* * *

Па рудой сцяне
жучок пацiху паўзе,
лета ажыло.


* * *

Белае неба,
а ў iм шэры матылёк
уздымаецца.


* * *

На яркiм сонцы
крухмальныя карункi
фiранак снежных.


* * *

Пыльныя пальмы
высахлымi лiстамi
ледзь-ледзь варушаць.


* * *

Белакрылая
кветка вентылятара
на акне расце.


* * *

Кавярня ў вежы,
музыка, млявасць, кава.
Шэры, спакойны дзень.


* * *

Уздоўж прыбою,
бязгучна, па каменнi
ляцiць цень кiрлi.


* * *

Паласатая
яшчарка са сцяжыны
ўцякае ў траву.


* * *

Якi вялiкi
лiст! Не знойдзецца кнiгi
такi засушыць.


* * *

Колькi матылькоў
вiецца над чаромхай
каля альтанкi.


* * *

Высокi комiн,
аблокi доўгiя плывуць,
талiнскi вецер.


* * *

Дапамагаю
выпаўзцi з-пад лiсточка
божай кароўцы.


* * *

У белым небе,
о, як высока, як шмат
зялёных шышак.


* * *

На веях маiх
знiкае сонечны пыл,
вецер у хмарах.


* * *

Спёка, на дварэ
селi курыцы купацца
у гарачы пыл.


* * *

Басанож iду,
чорна-сiняя сцежка,
сцiхае конiк.


* * *

Стручок гароху
зялёнаю рыбкаю
выслiзнуў з рукi.


* * *

Жонка i дачка
спяць у цёплай цiшынi,
жнiвеньскi спакой.


* * *

Рэчка ратуе
ад спёкi, ад горычы
i ад маркоты.


* * *

Цячэ, шапоча
жвiр скрозь пальцы... У руцэ
застаўся камень.


* * *

Пыл на палiто,
каля жалезнай брамы
чакаю брата.


* * *

Іржавы лiхтар
спiць пад дажджом у парку,
стоячы смiрна.


* * *

Рукi, рыдлёўка,
дождж, дзёран, жвiр, камянi...
Моўчкi працую.


* * *

Дожджык перастаў,
а вада яшчэ цурчыць
з вадасцёчных труб.


* * *

Вулка вузкая,
патыхае вiльгаццю
стогадовы брук.


* * *

Кубачак кавы,
белы цукровы кубiк,
сухiя кветкi.


* * *

У трубах рэха
павялiчвае памер...
Сэнс непарушны.


* * *

З вачэй цяжарнай
жанчыны паглядаюць
дзве розныя душы.


* * *

Цэлы Божы дзень
цяжкая гарачыня -
горад змучыўся.


* * *

Абараняйце,
чорныя акуляры,
хворае вока.


* * *

Стома, здранцвенне,
на скронях гарачы пот,
не варушуся.


* * *

Не здымаючы
ахоўных акуляраў,
развiтваюся.


* * *

Чапiў анучу,
спалохаў шалахвоста -
няма спакою.


* * *

У зелянiне
аранжавыя зоры -
кветкi гарбуза.


* * *

Каханка плача,
хавае твар за букет
гладыёлусаў.


* * *

Лiсток сцiскаю -
зялёны, тапалёвы,
гаркаваты сок.


* * *

Зусiм няблага
ляжаць i доўга думаць
пра спелы агрэст.


* * *

Успамiнаю
дзедаў каменны ганак -
трэснуты жорнаў.


* * *

Сонечны вечар,
пылам i галубамi
пахне гарышча.


* * *

Ля плыткай вады
цёплай лiпеньскай рэчкi
па пяску iду.


* * *

З даланi на далонь
перакiдаў каменьчык
i слухаў хвалi.


* * *

Вецер незнарок
перагарнуў старонку
маленькай кнiгi.


* * *

Карункi шуму
на жвiр шпурляе хваля
i цягне назад.


* * *

Са жменi ў жменю
няспынна i марудна
сыплецца жарства.


* * *

Залацiстая
на вялiкай панiве
рыбiна ляжыць.


* * *

У рудым збанку
блакiтнае малако,
парожнi кубак.


* * *

Стол. Вiдэлец. Нож.
Памiдоры. Агуркi.
Шклянка, сок. Гладыш.


* * *

Астудзiў спiну
свежы, цёплы вятрыска -
безумоўна, кайф.


* * *

Куст ядлаўцовы
пад мацiцовым небам -
вечны вандроўнiк.


* * *

Вечар, пiск стрыжоў
пранiзлiвы, трапяткi
над цёмным дваром.


* * *

Золата крыжоў
плыве над купаламi
чужога храма.


* * *

Вiльня, цiхi двор,
пад шэраю сцяною
папараць расце.


* * *

Хлопчык-акрабат
на чырвоным дыване
стомлены сядзiць.


* * *

Стогадовы дом,
i каля яго цвiтуць
гладыёлусы.


* * *

Кацяня дайшло
да акна ў стары падвал
i схавалася.


* * *

Шэра-жоўтае
мiнскае нiзкае неба
кратаю рукой.


* * *

Чорнае неба,
маўклiвае чаканне
ў аэрапорце.


* * *

Суботнi вечар,
збiраю з нiзкай лiпы
цвет на гарбату.


* * *

Цiха паклiкаў
круглалiсты званочак
мяне ў дзяцiнства.


* * *

Іду дахаты,
салодкi лiповы дух
супакойвае.


* * *

Пад алешынай,
у завоiне маўчыць
мяккая вада.


* * *

Гарачы вецер
па зялёнай дарозе
коцiць жоўты лiст.


* * *

Квадра, парк стары,
пахне скошанай травой
малады туман.


* * *

Ноч, прыслухаўся -
стракочуць гадзiннiкi;
цi то конiкi...


* * *

Па-над сасною
поўнi жоўты дыск плыве
на хмарах сiнiх.


* * *

Падае знiчка
за далёкi чорны лес;
забыў жаданнi.


* * *

Плывуць аблокi
ў ласкавай цеплынi,
месячная ноч.


* * *

Успамiнаю
далёкае каханне
пад платанамi.


* * *

Чужы, чорны дом.
Бясконцы глухi паркан.
Бразнула клямка.


* * *

Джаз разгойдвае
карабельны рэстаран...
Цi наадварот?


* * *

Кураць i танчаць
маладзiцы п'яныя.
Весела глядзець.


* * *

Цёмная поўня
шэпты кляновых шатаў
слухае ў цемры.


* * *

Прытаiлiся,
як пачвары марскiя,
на пяску карчы.


* * *

Вугаль на зубах,
печанае бульбы смак,
салёны дымок.


* * *

Залаты агонь,
моўчкi з братам сядзелi,
блакiтны попел.


* * *

Гудзенне мора.
Моцны, пякучы вецер.
Чорная вада.


* * *

Бездапаможны
матылёк на шыбе
шукае выйсце.


* * *

Дзверы на гаўбец
адчынiў, а мой сябра,
месяц, не прыйшоў.


* * *

Гарадская ноч,
шчыльная гарачыня,
кропелькi зорак.


* * *

Не памылюся -
назваўшы запальнiчку
любiмай кветкай.


* * *

Цiхi шум машын.
Ноч. Гадзiннiк. Я i ты.
Цёпла. Споры дождж.


* * *

Патушы святло,
чуеш — б'ецца-б'ецца ў шкло
шэры матылёк.


* * *

Срэбная хмара
стала побач з поўняю,
вецер стамiўся.


* * *

Шчупака саснiў.
Не, не жывога, на-
маляванага.


* * *

Прачынаюся,
п'ю халодную ваду
i засынаю.


* * *

У сiнiм садзе
цяжарная жанчына
спелы яблык есць.


* * *

Халодны вецер,
празрыстае паветра,
аголены сад.


* * *

Слiва на стале,
побач востры нож ляжыць;
зараз слiву з'ем.


* * *

Дворнiк пад акном,
ён мяце-мяце асфальт,
ён блiжэй-блiжэй.


* * *

Як непрыемна
вiльготную адзежу
ранiцай надзець.


* * *

Гуляю з дачкой
пад жоўтымi лiпамi
старога сквера.


* * *

Ралля, груганы,
гара пад нiзкiм небам,
салодкi вецер.


* * *

Аса на шыбе -
дзынкае пажаданне
вярнуць свабоду.


* * *

Ляснула шыба,
шкло блiшчыць на падлозе,
стаю басанож.


* * *

Чырвань рабiны
ў зелянiне дваровай,
вось спаткаў восень.


* * *

Вербы па рацэ
пасылаюць у нябыт
сумныя лiсты.


* * *

Туманны ранак,
над сiвою рэчкаю
лунаюць кiрлi.


* * *

Сонны смоўж паўзе
па падасiнавiку
маладзенькаму.


* * *

Чародка сiтавак
пабудзiла цiўканнем
навакольны лес.


* * *

Шэрая зямля,
скача жвавы верабей,
жоўтая трава.


* * *

Падасiнавiк -
згубленая шапачка
чорнага дзятла.


* * *

Дзецi збiраюць
каштаны на асфальце,
халодны ветрык.


* * *

Дзiця ў касцёле
слухае арган. Вiтраж
чырвоны ззяе.


* * *

У Койданаве
сады спавiвае дым -
паляць бульбоўнiк.


* * *

Лёгенькi лiсток
да мяне ляцiць-ляцiць
шэрым матыльком.


* * *

Жоўтыя лiпы,
знаёмая вулiца,
чужыя людзi.


* * *

Сiнi кiпарыс,
калi паглядзець праз дождж,
робiцца вышэй.


* * *

Праз кастрычнiк
iду пад каштанамi
i па каштанах.


* * *

Скляпеннi, крокi,
водгулле, палёт-лiсток
сухi лунае.


* * *

Шоргат шэрых хваль
доўга слухаю адзiн.
Дух марской травы.


* * *

Жорсткi хвалялом,
насцярожанае мора,
шурпаты вецер.


* * *

Глядзiць сланечнiк,
нахiлiўшы галаву,
на ранiшнi снег.


* * *

Пад белым небам
у сухой траве заснуў
руды сабака.


* * *

Лялька ў калюзе,
нерухомыя вочы
глядзяць з-пад вады.


* * *

Кiдае лiсты
ў фантанчык з лебедзем
стогадовы клён.


* * *

Цiха падае
лiсце з паркавых клёнаў,
падае цiха.


* * *

Вецер у спiну.
Коцiцца сухi лiсток,
а за iм другi.


* * *

Вяртацца мушу,
вяртанне будзе хуткiм...
Ізноў дарога.


* * *

Гаворым з братам
пад цёмнымi букамi,
палiм няспынна.


* * *

На цiхай вадзе
дзiкiя качкi сядзяць,
хуткi цень кiрлi.


* * *

Зачапiлася
за гатычны кiпарыс
хмарка горная.


* * *

Пад ляскоўкаю
нечакана знайшоўся
салодкi яблык.


* * *

Я забiў жучка,
А спытай мяне — нашто?
I не адкажу.


* * *

Палахлiвае
лiсце паляць у парку,
полымя i вецер.


* * *

Восеньскi кантраст -
на блiскучым блакiце
жоўта-цёмны клён.


* * *

Парк прапах дымам.
На гурбе чорных лiсцяў
танчыць агеньчык.


* * *

Чорная вада
ў калюжыне стаiць,
а над ёю — я.


* * *

На рэчку хадзiў
паглядзець, цi замерзла,
чакаю зiмы.


* * *

Чужы завулак -
тут нават чырвань цэглы
цяпла не мае.


* * *

Холад восенi,
у вясну ляцiць-ляцiць
матылёк сухi.


* * *

Ты мяне суцеш,
доўгая дарога, да
шэрага неба.


* * *

Лiлея ў шклянцы,
дух яблыкаў антонаў,
слёзы каханкi.


* * *

Нашто блукаю
i каго шукаю тут,
сярод туманаў?


* * *

Памажыце мне
каханую забыць, кля-
новыя лiсты.


* * *

Сланечнiк высах,
ледзь чутны водар мёду
застаўся ў лiстах.


* * *

Несупынны дождж,
як дзiця, спадзяюся
на заўтрашнi дзень.


* * *

Рукi нямога,
чырвоныя на дажджы,
хутка гавораць.


* * *

На камень-валун
сеў самотны вандроўнiк,
халодны вечар.


* * *

Легкаважны дым
не магу нiяк схапiць
за блакiтны хвост.


* * *

Як непрыкметна
на вагоннай падлозе
след высыхае.


* * *

Спяць дарожнiкi,
лыжка ў шклянцы на стале
ўсе звiнiць-звiнiць.


* * *

Так дрыжыць вагон,
што нiводнай лiтары
роўна не пiшу.


* * *

Стамiўся ехаць,
нарэшце той прыпынак,
дзе ўсе сыходзяць.


* * *

Чаму ж вы, пташкi,
не зведалi адзiноты
па-над зямлёю?


* * *

Агарнулi лес
восеньскiя халады,
вогнiшча кладу.


* * *

Колькi каштанаў
прынёс дадому i расклаў
у кнiжнай шафе.


* * *

Паўночны вецер,
дождж, шэрая дарога,
ноч, валацуга.


* * *

За галiнамi
чорна-сiнiмi плыве
белы маладзiк.


* * *

Восеньскi ўспамiн -
на вясковых могiлках
пахiлiўся крыж.


* * *

Сталёвы вецер,
коцiцца па асфальце
звон кансароўкi.


* * *

Лiхтар, прыпынак,
высачэзная постаць
пад парасонам.


* * *

Не дае заснуць
скразняк у электрычцы,
бязбожны холад.


* * *

Поўнач у метро,
мармуровая сцяна
слухае мяне.


* * *

Жаданне — заснуць,
не патушыўшы святла,
глыбокая ноч.


* * *

Спаць i толькi спаць,
больш нiчога не хачу;
не магу заснуць.


* * *

Дзверы зачынiў,
а ў пакоi скразнякi
не пазнiкалi.


* * *

Халодны пакой,
цiўканне гадзiннiка
не дае заснуць.


* * *

Дзе падзеўся ты,
ясна-белы маладзiк?
Не кладуся спаць.


* * *

Вадкая цемра,
уздыхнула машына,
вуркоча матор.


* * *

Нiзкая вярба
ўсё кранае на вадзе
адлюстраванне.


* * *

Ноччу падаў снег,
а наранiцу растаў -
цёплая зямля.


* * *

У чоўне вада,
на вадзе — срэбра поўнi
i тонкi лёдзiк.


* * *

Вельмi многа сплю,
дык чаму цалюткi дзень
пазяхаецца?


* * *

Далёка ў небе
марозным сiнiм ранкам
сканала зорка.


* * *

Квiтнее слiва.
О, не-не — падалося...
Навокал шэрань.


* * *

Дробныя зоры
востра мiргалi, золкасць,
час развiтання.


* * *

Стары чалавек
спытаў у вялiкай гары:
— Цi гэта зноў снег?


* * *

Цёмны шэры лiст
падае на першы снег,
нахiляюся.


* * *

У акно гляджу,
на стале астывае
шклянка малака.


* * *

Над таполямi
шэра-мацiцовае
неба студзеня.


* * *

Сонны настрой -
вуркоча рэпрадуктар,
слоў не разабраць.


* * *

Гляджу на шэрань
i не магу пакiнуць
занятак марны.


* * *

Мокрая далонь -
бо на ёй дадому нёс
першы цёплы снег.


* * *

Марозны ранак,
двухгадовая дачка
шукае поўню.


* * *

Падняўшы з долу,
павесiў на галiну
дзiцячы шалiк.


* * *

Цiха, сняжынкi
на паркавыя вЗзы
апускаюцца.


* * *

Надпiс на снезе,
вецер схапiў i панёс
белую думку.


* * *

Белая шыба;
сонечны, марозны дзень
толькi пачаўся.


* * *

Шэрань на слупах.
Не спыняецца цягнiк
ля вясковых хат.


* * *

Сваiм холадам
бела-блакiтны аркуш
запалохвае.


* * *

Парэзаў палец,
выцiраю цёмную кроў
з белага стала.


* * *

Згадаю вясну -
снег i лёд на iмгненне
зазелянеюць.


* * *

На ўчарнелы парк
зноў зiмовыя дажджы
сеюцца штодня.


* * *

За нiзкiм плотам
цяпла i вясны чакае
гарод пад снегам.


* * *

Апякаюць твар
вецер i снежаньскi дождж,
лёд на палiто.


* * *

Цалiком iду,
сорак дзён парожняя
дзедава хата.


* * *

Пануе шэрасць -
на местачковым пляцы
туман адлiжны.


* * *

Заснежаны сквер,
сабачы брэх над рэчкай
разлягаецца.


* * *

Качар на хвалях
вузкай балотнай рэчкi,
снег на берагах.


* * *

Пяро на снезе
кiнула чорная птушка,
каму, як не мне?


* * *

Так па-японску -
праз белыя жалюзi
глядзець на зiму.


* * *

За акном ляцiць
вечарова-чорны снег
праз маю душу.


* * *

На зялёны лёд
бела-жоўты цяжкi снег
падае праз дождж.


* * *

Вечар, лiхтары
над пустой дарогаю
нахiлiлiся.


* * *

Шафа з люстэркам,
там спяць пах нафталiну
i зiмовы дух.


* * *

Мяккi снег ляцiць;
раптам шэры матылёк
у памяцi ўзнiк.


* * *

Брудны шэры снег
вечаровае сонца
пазалацiла.


* * *

Чужы чалавек
прапанаваў з iм выпiць
моцнай гарбаты.


* * *

Навокал снегу -
нi прайсцi, нi праехаць -
насыпаў люты.


* * *

Цвярозы мароз,
за лесам вежавы кран,
лiловы вечар.


* * *

З дачкой на руках
дамоў, на пяты паверх,
падымаюся.


* * *

Чорная кава
астыла канчаткова,
нарэшце — крокi.


* * *

Святло збiраю,
каб асвятляць свет сноў
зiмовай ноччу.


* * *

Надакучвае
пасылаць падарункi
самому сабе.


* * *

Чорны тэлефон,
як скарбонка, прыхаваў
галасы сяброў.


* * *

На адпачынку
ранiцай люблю згадаць
каляровы сон.


* * *

Дваццаць год прайшло,
а ракавiна тоiць
галасы мора.


* * *

Колькi радасцi
яны раней дарылi -
лiсты каханкi.


* * *

Чалавечы лёс.
Не хапае нават слоў,
што нi гавары.


* * *

Зараз я сябе
ў люстэрку не пазнаў...
Зрэшты, ну i што.


* * *

Добрая душа -
ён i з дзецьмi гаварыў,
як з дарослымi.


* * *

Гартаю кнiгу,
у гармiдары лiтар
з'яўляецца сэнс.


* * *

Нараджаемся,
паабяцаўшы Богу
хутка памерцi.


* * *

Самы лепшы верш
запiшу на газеце
й шпурну ў сметнiцу.


* * *

Верш на паштоўцы
запiсваю алоўкам,
а потым тушшу.


* * *

Чытае хлопчык
гучна, па складах, мой верш,
нiякаватасць.


* * *

Без дай патрэбы
на аловак насадзiў
катушку нiтак.


* * *

Некалi ў мяне
пластмасавы чалавек
у скарбонцы жыў.


* * *

Кроплi чарнiла
ўпалi на чысты стол -
зорнае неба.


* * *

Ломкi лабiрынт
падлiчвае памылкi
лагiчных крокаў.


* * *

I памiж сяброў
не магу пазбавiцца
адзiнотнасцi.


* * *

У прорву часу
ляцяць нашыя крокi...
Рэха, успамiн.


* * *

Пыл, пясок, жвiр,
жарства, камянi, груды,
горы, снег, неба...


* * *

Накiроўваю
ў падземны пераход
свае пакуты.


* * *

Аб кант комiна
разбiваецца погляд
на рэчаiснасць.


* * *

Пазабаўляцца б
з такiм прывабна-сiнiм
электрадротам.


* * *

Мэтазгоднасцi
указальнiк блакiтны
не вызначае.


* * *

Адваротная
перспектыва дарогi
сыходзiцца ў сэрцы.


* * *

Памыляюся,
за павелiчальным шклом
той жа самы свет?


* * *

Хто табе сказаў,
што мiнулае маё
не належыць мне?


* * *

А цi трэба па-
мятаць, якi зараз дзень,
можа, ведаеш?


* * *

Брат мой гаварыў:
— О, якi ён салодкi,
водар атруты...


* * *

Непераможны,
як дух безнадзейнасцi,
смак самагубства.


* * *

Сустракаюцца
не зусiм падобныя
i сярод блiзнят.


* * *

Так яно лепей, -
калi нiхто не прыйдзе.
Крокi пад акном...


* * *

Два гадзiннiкi
i нiводзiн не iдзе.
Як гэта добра.


* * *

У бясконцай чарнаце
бразнуў клямкаю
нечаканы госць.


* * *

Сталёвы месяц,
жалезабетонны мост,
срэбная вада.


* * *

Лютаўская ноч,
мароз; а мурын iдзе
без капелюша.


* * *

Не магу заснуць.
Напiшу пра галалёд -
астуджу душу.


* * *

Каляровы сон
завiтаў сярод зiмы -
з кветкамi вяргiнь.


* * *

Ноч глыбокая.
Перачытваю наноў
Іса i Басё.


* * *

Не магу заснуць.
Слухаю далёкi гуд
аэрадрома.


* * *

Цi не вар'яцтва -
марыць пра бессмяротнасць
лютаўскай ноччу?


* * *

Лётае вецер,
страсае зоры на снег,
рыпяць таполi.


* * *

Ідзе гадзiннiк.
А куды? Невядома.
Спыню маятнiк.