- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Яшчэ не паспеў тэлефон, здаецца, адысці ад першай той, працяглай Вінцэсевай размовы з жонкай, як зноў зазваніў — залівіста, настойліва, нібы ашалелы. Юстынавіч памкнуўся да дзвярэй ваннага пакоя, дзе плёскаўся, задаволена фыркаючы, гаспадар, але перадумаў: падышоў да апарата, зняў трубку. (фрагмент)... Болей »
— Вы тут упершыню? Жанчына кладзе часопіс у сумачку, узрадаваная, мусіць, што надарылася нагода хоць з кім-небудзь пагаварыць, пасоўваецца бліжэй да Юстынавіча. — Aгa, упершыню,— адказвае хуценька, нібы баючыся, што зараз ён устане i пойдзе па сваіх справах.— Ведаеце, так неспадзеўкі ўсё атрымалася...... Болей »
Толік адштурхнуўся плячыма ад сцяны, асцярожна, каб не трапіць у паласу святла, падаўся тратуарам у накірунку аўтобуснай станцыі. Чалавек у плашчы таксама прыбавіў хады, ягоныя крокі гулка аддаваліся ў вузкім, сціснутым з абодвух бакоў пяціпавярхоўкамі завулку. Толік спыніўся. — Хто вы такі? — крыкнуў... Болей »
Ноч насунулася неяк раптоўна, адразу. На вачах пагусцеў за вокнамі змрок, суцішыўся вецер. Аслепленыя знутры рэзкім святлом лямпачак, адчайна забіліся аб шыбы мятлікі i даўгабрухія блакітныя, з зеленавата-жаўтлявымі крыламі стракозы. Юстынавіч выключыў тэлевізар, асцярожна, каб не зачапіцца за што-небудзь... Болей »
У каханні, у тым, ці зрэалізуецца яно дарэшты, не толькі ад узаемнай прыхільнасці ды моцы пачуцця ўсё залежыць. Часам гэта толькі выдае, што каханне досвед папярэдні (не мае нават значэння - удалы ён ці не) можа адолець. Насамрэч досвед часта мацнейшы за пачуццё, ён зазвычай і перамагае. Асабліва, калі... Болей »
Нібыта ўчора ўсё тое было, так выяўна бачыцца. Кляштар апусцелы на ўскрайку мястэчка, сцюжа ўначы - ногі ажно дранцвеюць пад пакуллем замест коўдры. Аднае ўцехі, што айцец Міхал упобачкі, сама дабрыня. Вось за клямку бярэцца, каб выпусціць мяне, вось адпускае яе, напужаны згукамі, што знадворку даносяцца.... Болей »
Праз асэнсаванне калізій і ўчынкаў мінулага да ўсведамлення ўласнай экзістэнцыйнай сутнасці ў дні сённяшнім — так можна вызначыць лейтматыў змешчаных у гэтым зборніку чатырох аповесцей. Аб’яднаныя агульным месцам дзеяння, займальнасцю фабулы і наяўнасцю дэтэктыўнай інтрыгі, усе яны вылучаюцца дасканаласцю... Болей »
Тэлефон Клімовічаў адазваўся за трэцім разам — натужліва, перарывіста і разам з тым неяк надта глуха, як з падмосця. «Ну, нарэшце. Каб жа толькі не Павел», — падумала Нана і шчытней, быццам ад гэтага магло залежаць, хто на тым канцы проваду падасць голас, сястра або швагер, прыціснула слухаўку да вуха.... Болей »
Што лецішча можа быць так сабе, Тадэвуш Піліпавіч зразумеў яшчэ падчас тэлефонных перамоваў з гаспадыняю дома. Пусціць у жытло кватаранта за мізэрныя грошы, амаль, лічы, задарма, — такое дабрачынства ў часы, калі кожны штомоцы грабе пад сябе, хіба што ў сне або ў казцы ці ў мыльным серыяле сустрэнеш.... Болей »
— Вось так яно ўсё і выплывае на свет Божы, — з выглядам чалавека, які згубіў падчас стыхійнае навалы ўсіх сваіх крэўных, прамаўляе Алуша, і гэтак знаёмая Дарашэнку напятасць жончынага голасу канчаткова пазбаўляе яго надзеі на які-кольвек дыялог. — Дык у вас з гэтаю Люсяй, можа, і дзеці ёсць? Можа, і... Болей »