Драпежныя ветразі

Дзень сёння шары, няўтульны. Неба бруднага колеру, і па ім слізгаюць ашмоткі шызых хмар. Усю ноч ішоў дождж і толькі адранку суняўся, пакінуўшы па сабе вялікія, жоўтыя ад кветкавага пылку лужыны. Хмары ляцяць нізка, кранаючыся тэлевізійных антэн на дахах, і двор наш ад таго здаецца маленькім і няўтульным. Зыбкае святло, што цэдзіцца з неба, робіць высокія таполі — яны растуць пасярод двара — недарэчна-гламаздаватымі, сцены будынін паныла-шэрымі, а людзей, якія завіхаюцца ў двары, дарэшты бясколернымі. Людзі, трое рабацяг у завэдзганых робах, запхнулі пругкі дрот у каналізацыйны люк і з мацюкамі круцяць яго, пыхкаючы цыгаркамі. Рысіха, суседка з трэцяга паверха, кажа, што будаўнікі паклалі трубы меншага дыяметру, таму каналізацыю ўвесь час і забівае. Cуседка тая і зараз тырчыць у разнасцежаным вакне, неадрыўна, разявіўшы шчарбаты рот, пазіраючы на атвор каналізацыйнага люка. (фрагмент)

• Дата выхаду: 2021
• Катэгорыя: Мастацкая літаратура
• Copyright: © 2020 by Вінцэсь Мудроў
• Кнігазбор: Kamunikat.org
• Дадатковая даведка: Падрыхтаванае на падставе: Мудроў Вінцэсь, Падшыванцы. Апавяданні, — Мінск: Кнітазбор, 2020. — 212 с.