Дзевяноста першы

«У, сука, апяць пашол да мікрафона!» — шыпелі, шалелі і курчыліся намэнклятурныя дэпутаты Вярхоўнага Савету БССР, калі Сяргей Навумчык браў слова. Ён і яго паплечнікі бралі яго як штангіст бярэ вагу, вырываючы з ланцугоў зямнога прыцягненьня чыгунны цяжар, калі сэрца выбухам выкідвае кроў у жылы, дыханьне спыняецца на выдыху, мускулы ўзрываюцца і ўсё жыцьцё ператвараецца ў энэргію, каб адарваць, узьняць і трымаць. Пасьля Курапатаў, Хатыні і Чарнобылю незалежнасьць Беларусі выглядала як цуд, які мае нябеснае паходжаньне. Але як зерне ўродзіць толькі на апрацаванай глебе, гэтак і цуды звальваюцца толькі туды, дзе іх чакаюць, рыхтуюць і гатовыя прыняць. Дэпутаты апазыцыі ў 1991 годзе зрабілі больш, чым маглі. Зрэшты, гісторыя робіцца толькі так. (Аляксандар Лукашук, Радыё Свабода)

• Дата выхаду: 2013
• Рэдактар: Арлоў Уладзімер
• Выдавец: Радыё Свабодная Эўропа / Радыё Свабода
• Памеры: 536 с.: іл.
• ISBN: 978-0-929849-61-4
• Катэгорыя: Гісторыя, Палітыка, Правы чалавека, Мэмуары
• Copyright: © 2013 by Радыё Свабодная Эўропа / Радыё Свабода
• Кнігазбор: Kamunikat.org
• Дадатковая даведка: Прысьвячаецца маім бацькам — Розе і Іосіфу Навумчыкам, дзякуючы якім 25 жніўня 1991 г. адным голасам за незалежнасьць Беларусі было болей.