Latopisy Akademii Supraskiej vol. 3

Znaczenie szerzenia religii w językach narodów nawracanych uświadomiono już w czasach działalności misyjnej apostołów Słowian świętych Cyryla i Metode-go wśród Chazarów i Słowian1. Z tego powodu Konstantyn (Cyryl) przystąpił do tworzenia alfabetu słowiańskiego oraz przekładu na język słowiański Ewangelii i tekstów liturgicznych na długo przed rozpoczęciem misji morawskiej w 863 roku. Misjonarz stworzył pismo zwane „głagolicą”. Nazwa pisma pochodzi od starosłowiańskiego słowa „głagoł”, co oznacza we współczesnym rozumieniu „głosić słowo”. Twórca pisma słowiańskiego wychodził z przekonania, że każdy naród powinien posiadać własne pismo, zgodne z wymogami języka. Podstawą słownictwa tłumaczonych tekstów stał się dobrze znany Konstantemu i Metodemu słowiański dialekt macedońsko-bułgarski z okolic Salonik. Adresatem dzieła Konstantyna początkowo mieli być przede wszystkim Słowianie zamieszkali w granicach Cesarstwa Bizantyjskiego. Okazało się jednak, że pismo słowiańskie znalazło głównych odbiorców na terenach zamieszkałych przez Słowian południowych i Wielkich Moraw. (Antoni Mironowicz, Ewangelizacja "prostą mową" w XVI wieku", fragment)

• Месца выхаду: Białystok
• Дата выхаду: 2012
• Рэдактар: Pawluczuk Urszula
• Выдавец: Fundacja „Oikonomos”
• Памеры: 208 s.
• Кнігазбор:
  • BTH — бібліятэка Беларускага Гістарычнага Таварыства, ul. Proletariacka 11, Białystok (папяровы асобнік)
• Інвэнтарныя нумары: BTH — 1989.