Ніва 46 (2367)

Два месяцы пасля прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі амаль ніхто не сумняваецца ў легітымнасці ўлады Аляксандра Лукашэнкі. Рэферэндум з лістапада 1996 г. і эксперыменты над канстытуцыяй прадоўжылі паўнамоцтвы Лукашэнкі на два гады, што дало апазіцыі падставы адмаўляць легітымнасць прэзідэнта. Міжнародная падтрымка для апазіцыі стварала ёй непрапарцыянальна высокую палітычную пазіцыю ў краіне, асабліва калі ўлічыць яе фактычныя ўплывы ў грамадстве. Лідэры дэмакратычных партый паводзілі часам сябе так, быццам бы ішлі змагацца за электарат у Англіі, Польшчы ці Швецыі. Зусім праігнаравалі яны стан свядомасці і псіхалагічныя патрэбы грамадзян Беларусі. Аўтарытарная ўлада Лукашэнкі з элементамі таталітарызму і цалкавіты кантроль сродкаў масавай інфармацыі былі толькі дадатковымі фактарамі, якія паглыблялі ізаляванасць апазіцыі. Падчас выбарчай кампаніі наменклатуршчыкі, парушаючы законы, зрабілі шмат чаго, каб міжнароднай супольнасці даць падставы для адмаўлення прызнання вынікаў галасавання, але пару дзён пасля, калі аб’явілі бліскучую перамогу Лукашэнкі, свет пачаў цікавіцца зусім іншымі справамі. (Я. Мірановіч, Прэзідэнт усіх белых русаў, фрагмэнт)

• Месца выхаду: Беласток
• Дата выхаду: 2001-11-18
• Рэдактар: Луба Віталь
• Выдавец: Праграмная рада тыднёвіка Ніва
• Copyright: © 1999-2009 by Праграмная рада тыднёвіка Ніва
• Кнігазбор: Kamunikat.org